1. Müslüman olsun, ehl-i zimmet olsun (Hıristiyanlar, Yahudiler), bütün halkına can mal ırz namus nesep din inanç kimlik kültür hürriyeti ve güvenliği sağlar. Öyle ki İslam devleti tebaası olan gayrimüslimler, burada Hıristiyan ülkelerindekilerden daha güvenli ve huzurlu yaşar.
2. İslam devleti, adalet devletidir. Suç işlemeyen kimselere asla ceza verilmez.
3. İslam devleti, İslam’ın savaş hukukuna riayet eder. Gayr-i muhariplere, kadınlara, çocuklara ilişmez. Onları, öldürmek bir tarafa korur, gözetir.
4. İslam devletinde suç işlemeyenler korkusuz yaşar.
5. Hindistan, Müslümanların idaresinde iken Mecusi halka bile ehl-i zimmet muamelesi yapılmıştır.
6. İslam devletinde idareciler için dokunulmazlık yoktur.
7. İslam devleti, gayrimüslim halkına çok geniş siyasî hürriyet vermez ama bu kısıtlamayı adaletiyle, sağladığı güvenle, koruma ve gözetmesiyle, geniş din hürriyetiyle telafi eder.
8. Kur’an’ın “Dinde ikrah yoktur” prensibi gayrimüslimler içindir, onlar kesinlikle Müslüman olmaya zorlanmaz, lâkin Müslüman ahali için birtakım zorlayıcı maddeler ve hükümler vardır. Ramazan’da açıkça oruç yememek, şeriata aykırı şekilde açık dolaşmamak gibi… Dinde ikrah yoktur, prensibini, bazı konularda “Müslümanlara baskı yapılamaz” şeklinde anlayanlar İslam’ı ve Kur’an’ı anlamamış yahut kötü niyetli kimselerdir.
9. İslam devletinde çocuklar, gençler, yeni nesiller İslam mekteplerinde inançlı, bilgili, şuurlu, yüksek ahlâklı, vasıflı, güçlü, hayırlı Müslümanlar olarak yetiştirilir.
10. İslam devleti Müslüman ebeveyne çocuklarını dinsiz ateist bozuk yetiştirme hakkını, şansını, tercihini vermez.
11. İslam devleti, Müslümanlardan zekât amilleri vasıtasıyla zekât toplar ve bu zekâtlar Kur’an’a, Sünnet’e, Şeriata, fıkha uygun şekilde ve adilane bir tarzda ihtiyaç sahiplerine temlik suretiyle dağıtılır.
12. İslam devleti şura-istişare-danışma esasına dayanır. Bütün halk şuraya dâhil değildir. Âlim, fazıl, ehliyetli, liyakatli, ziyalı, mu’temen kimselerle istişare edilir.
13. İslam devleti Şeriat-ı Garra-i Ahmediyye üzerine müessestir.
14. Bedevîlerin, arabîlerin elbette Müslüman olmaya hakları vardır ama onlar İslam’ı temsil edemezler, İslam devletinin idaresinde ve gidişatında söz ve rey sahibi olamazlar.
15. Bir İslam devleti adalet, şeffaflık, temizlik, insaf, asayiş, insan fıtratına uygun medeniyet bakımından dünya devletleri içinde birinci olmak durumundadır. Olamazsa lafla Müslüman devletidir, gerçek İslam devleti değildir.
16. İslam devletinde kadınların vesikalı seks kölesi olarak çalıştırılmasına asla izin verilmez.
17. İslam devletinde kadınlar, rahat ve huzurla seyahat edebilmeleri için kendilerine mahsus taşıma araçlarında seyahat ederler.
18. İslam devletinde mahkemeler işsiz, hapishaneler ıssızdır.
19. İslam devleti riba muamelelerine, batıl alım satıma izin vermez.
20. İslam devletinde Kur’an’ın kısas hükmü caridir. Kitabullah’ta “Kısasta sizin için hayat vardır” buyurulmaktadır.
21. İslam devleti dünyanın her yerinde zulme ve baskıya uğramış gayrimüslim seçkinlere iltica hakkı tanır.
22. İslam devletinde “milletler sistemi” vardır… Müslümanlar İslam milletidir… Rum Ortodoks milleti… Latin Katolik milleti… Ermeni milleti… Yahudi milleti… (Osmanlı Devleti’nde böyleydi)
23. İslam devleti Şeriata aykırı olmamak şartıyla tasavvufa, tarikatlara izin verir. Bütün tarikatlar “Meclis-i Meşayih” denilen kurum tarafından sıkı şekilde denetlenir.
24. İslam devleti gerekli ve lüzumlu gördüğü takdirde büyük rüşvet suçlarında, uyuşturucuda, terör hareketlerinde adil yargı ve fetva kurumlarının vereceği hükümlere göre idam cezası uygulayabilir.
25. İslam devletinin eğitim sistemi ve mektepleri o kadar güçlü, vasıflı ve mükemmeldir ki gayrimüslim ülkelerden bunlara öğrenci gönderilir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder