KUR’ANIN kesinlikle yapılmasını istediği farzları, emirleri yapmayız.
Yine, Kitabullah’ın kesinlikle yapmayın dediği haramları işleriz.
Resulullahın (Salat ve selam olsun ona) kesin emirlerini tutmayız; kesin şekilde yasaklamış olduğu çirkin ve kötü işleri yaparız.
Allahın Kur’andaki, Resulullahın Sünnetindeki öğütlere, direktiflere, uyarılara kulak vermeyiz.
Allah ve Resulü biz mü’minlerin tek bir Ümmet olmasını kesin şekilde emr etmiş iken, biz bir türlü Ümmet olmayız; birbirinden kopuk ve irtibatsız bin parça halinde tefrika içinde düşe kalka yuvarlanıp zillet, esaret, yenilgi içinde yaşarız.
Kur’anda imandan sonra ikinci büyük ve temel emir beş vakit namaz kılmak iken, bizim yüzde doksanımız namazı yitirmiştir.
Namaz kılan yüzde on’un büyük kısmı da, Şeriat şer’î özrü olmayan hür ve erkek Müslümanların farz namazları cemaatle kılınmalarını emr ettiği halde topluca kılmaz, münferiden kılar.
Kur’an, Sünnet, İslam ahlakı ve İslam bilgeliği dünyanın fânî ve geçici olduğunu beyan ettiği halde, biz hiç ölmeyecekmiş gibi dünyaya dönük yaşar, âhireti ihmal eder, unuturuz.
Kur’an mü’minler kardeştir buyurur, Hazret-i Peygamber “Siz birbirinizi sevmezseniz gerçek ve olgun mü’min olamazsanız” diyerek uyarır ama biz meşreb farklılıkları yüzünden birbirimizi bir türlü kucaklayıp sevemeyiz. Hattâ bazımız bazımızın gözünü oymaya kalkar.
Allah ve Resulullah haram yemeyin, üzerinizde kul hakkı bulunmasın diye uyarır, biz buna dikkat etmeyiz.
Kur’an ribayı haram kılar, ribacılar Allah ve Resulüne savaş ilan etmiştir buyurur, Resulullah Efendimiz, riba yemek anasıyla zina etmek gibi kötü bir iştir der ama biz gırtlağımıza kadar ribaya batmışızdır.
Kur’an ve Peygamber kafirleri, müşrikleri beğenmek ve onları taklit etmek, onların izinden gitmek konusunda bizi uyarmıştır ama biz bu uyarıları dinlemeyiz; kafirler sıçan deliğine, domuz inine girse biz de peşlerinden gideriz.
Kur’an ve Sünnet bize israf etmeyin der, bizim imkanlılarımız ise bin türlü israf ve sefahat, saçıp savurma, aşırı tüketim içinde beyinsizce yaşar.
Kur’an ve Sünnet emanetleri ehil olanlara vermemizi emr eder, biz bile bile ehliyetsizlere iş, makam, mevki, riyaset, vazife verir, bin türlü ihmale ve teseyyübe=kötülüğe yol açarız.
Yahu biz bu halimizle ne biçim Müslümanlarız?
Mehmet Şevket EYGİ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder